بالا باز هم بالاتر

انگار خواب مي ديدم
دو چند گام تا قله اي كه همگان قصد آن داشتند
به راهنمايي مرد دانا
از كوره راهي ديگر رهسپار " چشمه عشق "شديم
آن جا كه" پايان جهان " بود
و ما بوديم و سكوتي تاريخي
زايران مزار دوازده گل سرخ
- كه لگدكوب هارترين سگ هاي زنجيري شده بودند –
***
نوشيديم از آب چشمه
كه هنوز از ياد عزيزشان معطر بود
و خيس عشق شديم
- چشمانم باز رسوايم كردند –
آري
همان كه در دفتر نباشد
و فقط در عمق چشمان يك گرگ پير تنها
كه در يال هاي كوهستان ماوا دارد
بازش مي يابي