*باز هم سونیا

زیر باران ایستاده بود با موهای صاف ، بی چتر و حجاب
اشک هایش اما درشت تر از قطرات باران نبود تا دیده شوند
مردان زن باره
بیش از هزار بار پیش پایش ترمز زده بودند
نمی دیدشان دیگر
و نمی دیدند جز جنسیت اش را
و نمی دانستند عمق اندوهش را
***
یاد آوری بوی دهان تاجر پشت بی ام و مشکی هنوز برایش تهوع آور بود
: با او رفته بود اما
داروهای مادر در داروخانه مانده بود
و خواهر کوچک اش - سونیا – هنوز در این سوز سرمای آخر آذر
با دم پایی به مدرسه می رفت
***
و اینک در زیر این باران بی دریغ
، که می بارید و باز می بارید
- طاهرتر از مریم عذرا -
زیبا و زیباتر می شد
بی نیاز از هر سایه و رژی
هر سایه و رژی

فاحشه معشوقه راسکولنیکوف قهرمان کتاب جنایت و مکافات *