سپیده سپیدارگونه روزگاری مسیحایی

حکایتم تکراری است
اما باز روایت می کنم
چراکه تو هر بار از نو می خوانی اش
که حضور تو تازگی ست
ای زندگی !
بی قرارترین ماهی بلندترین امواج جاری ترین رودخانه ها
آی مهربان ترین پری آبی ترین دریاهای دور
آری باز می خوانمت
هزار باره
آی با تو ام : ای زندگی !
شکوفه ترین گل روییده بر درخت ترین سبزی نو آمده با نوبهار اینک در راه
هزاربار این کهنه روایت را از بر می خوانم :
با تو من – در چنین زمستانی – با بهار می رویم
بهاران راستین دل تمامت خواه من
***
خوش می آیی
ای جوانه
ای گل برگ
- البته سپید -
ای نشانه
ای مهر
در خانه فرود آ
که
تو رستگاری صاحب خانه ای ، ای غزل